Ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Ηλίας Περτζινίδης, μιλώντας στο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ3, τόνισε ότι το περιστατικό δεν αφορά την αντισεισμική θωράκιση των κτηρίων —θέμα που βρίσκεται αυτή την περίοδο στο επίκεντρο μετρήσεων από το ΤΕΕ και τον ΟΑΣΠ— αλλά είναι αποκλειστικά ζήτημα συντήρησης, δηλαδή παραμέλησης της βασικής φροντίδας κατασκευών.

Ο Περτζινίδης επεσήμανε πως οι αρμόδιοι έλεγχοι θα έπρεπε να διενεργούνται από τις υπηρεσίες δόμησης κάθε δήμου, όμως η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτή τη θεωρία. Όπως εξήγησε, ακόμα και πολίτες που εντοπίζουν επικίνδυνες οικοδομές μπορούν να υποβάλουν καταγγελία, ώστε να κινηθεί η διαδικασία αυτοψίας από το Τμήμα Επικινδύνως Ετοιμόρροπων. Αν το κλιμάκιο διαπιστώσει πρόβλημα, συντάσσει έκθεση και τη διαβιβάζει στον εισαγγελέα, με αποτέλεσμα η οικοδομή να υποχρεωθεί σε άμεσες επεμβάσεις.

Ωστόσο, ο ίδιος αναγνώρισε την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι οι έλεγχοι δεν είναι επαρκείς, καθώς δεν υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό για να καλύψει το εύρος των απαιτούμενων επιθεωρήσεων. Υπογράμμισε τέλος πως η νομική ευθύνη βαραίνει ξεκάθαρα τους ιδιοκτήτες του κτηρίου: είτε είναι δημόσιο, οπότε την ευθύνη έχει το Δημόσιο, είτε ιδιωτικό, οπότε την ευθύνη φέρουν όλοι οι συνιδιοκτήτες. Το δυστύχημα στην Πάτρα αποκάλυψε όχι μόνο τις τραγικές συνέπειες της αμέλειας, αλλά και τα κενά σε ένα σύστημα που αφήνει την τύχη των πολιτών στην τύχη της βαρύτητας.

Η φονική κατάρρευση υλικών από πολυκατοικία στο κέντρο της Πάτρας έφερε στο φως με οδυνηρό τρόπο ένα διαχρονικό πρόβλημα: την παραμέληση της συντήρησης κοινόχρηστων χώρων στις πολυκατοικίες και τη σύγχυση γύρω από τις ευθύνες. Ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Ηλίας Περτζινίδης, ξεκαθάρισε πως για κάθε στοιχείο που ανήκει στα κοινόχρηστα —όπως η ταράτσα, οι όψεις του κτηρίου ή γενικά το κέλυφος της οικοδομής— η ευθύνη είναι συλλογική. Δεν μπορεί κάποιος ιδιοκτήτης να παρέμβει μεμονωμένα, χωρίς τη συναίνεση όλων των συνιδιοκτητών. Αυτό καθιστά τις παρεμβάσεις χρονοβόρες και σε πολλές περιπτώσεις ανύπαρκτες, καθώς η συναίνεση συχνά αποδεικνύεται ανέφικτη.

Ο Περτζινίδης προχώρησε ακόμα περισσότερο, τονίζοντας ότι είτε πρόκειται για κατοικημένα κτήρια, είτε για όσα βρίσκονται υπό κατάσχεση ή είναι εγκαταλελειμμένα —και ειδικά στην περίπτωση των διατηρητέων που απαιτούν υψηλό κόστος αποκατάστασης— η υποχρέωση παραμένει: τα κτήρια πρέπει να είναι ασφαλή για τους πολίτες που περνούν δίπλα ή κάτω από αυτά. Η ευθύνη αυτή βαραίνει ρητά τους ιδιοκτήτες, ανεξαρτήτως της κατάστασης στην οποία βρίσκεται το ακίνητο. Στην πράξη όμως, τα περισσότερα εγκαταλελειμμένα κτήρια δεν πληρούν τις ελάχιστες προϋποθέσεις ασφαλείας. Ο πρόεδρος του ΤΕΕ απηύθυνε σαφές μήνυμα προς την πολιτεία: να αναλάβει ενεργό ρόλο, δημιουργώντας μηχανισμούς που θα εξασφαλίζουν ότι ακόμη και τα αχρησιμοποίητα ή εγκαταλελειμμένα ακίνητα δεν μετατρέπονται σε θανάσιμες παγίδες για τους πολίτες. Το τραγικό περιστατικό στην Πάτρα δεν ήταν ένα τυχαίο ατύχημα – ήταν το προαναγγελθέν αποτέλεσμα της αδιαφορίας, της ασυνεννοησίας και της απουσίας ελέγχου.

Με κατηγορηματικό τρόπο ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Ηλίας Περτζινίδης, απέκρουσε τα συχνά προβαλλόμενα επιχειρήματα περί έλλειψης χρημάτων για τη μη συντήρηση των κτηρίων, μετά το θανατηφόρο περιστατικό στην Πάτρα. «Τα κτήρια γερνούν όπως οι άνθρωποι. Όπως προσέχεις την υγεία σου, έτσι πρέπει να προσέχεις και το σπίτι σου», σημείωσε με νόημα, κάνοντας λόγο όχι για αδυναμία αλλά για αδιαφορία και αμέλεια.

Ο Περτζινίδης στάθηκε στην καθημερινή εμπειρία του πολίτη για να καταρρίψει τις δικαιολογίες: «Όταν χαλάσει μια ηλεκτρική συσκευή στο σπίτι, όλοι σπεύδουν να φωνάξουν τεχνικό. Δεν μπορείς να πεις πως δεν βλέπεις ότι το μαρμαράκι στο μπαλκόνι κουνιέται ή ότι ο σοβάς έχει φουσκώσει και είναι έτοιμος να πέσει». Αυτά τα σημάδια, όπως τόνισε, είναι ορατά, απτά και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης — το πρόβλημα είναι ότι πολλοί τα αγνοούν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Η τοποθέτηση του προέδρου του ΤΕΕ αποτυπώνει μια σκληρή αλλά αναγκαία αλήθεια: η φροντίδα των κτηρίων δεν είναι πολυτέλεια, είναι ευθύνη. Και η παράλειψή της μπορεί να αποβεί μοιραία